۱۵
بهمن
النّاسُ عَبیدُالدُّنْیا، وَ الدّینُ لَعِبٌ عَلى ألْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّیّانُونَ.
[محجّةالبیضاء،ج 4،ص 228؛بحارالأنوار،ج 75،ص 116،ح 2]
افراد جامعه ، بنده و
تابع دنیا هستند و مذهب، بازیچه زبانشان گردیده است و براى إمرار معاش خود، دین را
محور قرار داده اند ـ و سنگ اسلام را به سینه مى زنند. پس اگر بلائى انسان را تهدید
کند، خواهى دید که دین داران واقعى کمیاب خواهند شد.