‌تشیع مسافر بلخى در محضر حضرت رضا ( ع )

عصر امامت حضرت رضا علیه السلام بود، و آن حضرت در خراسان به سر مى برد، شخصى مسافر، از پشت نهر بلخ به حضور آن حضرت آمد و عرض کرد: من از شما مساله اى مى پرسم ، اگر جواب آن را آن گونه که خودم مى دانم بدهى ، امامت تو را مى پذیرم .
امام : هر چه خواهى بپرس .
مرد مسافر: به من بگو پروردگارت ؛ از چه وقت بوده ؟ و چگونه بوده ، و بر چه تکیه دارد؟
امام : خداوند مکان را مکان کرد، بى آنکه مکانى داشته باشد، و چگونگى را چگونه نموده بى آنکه خود چگونه باشد، و بر قدرت خودش ‍ تکیه دارد.
در این هنگام ، آن مرد مسافر برخاست ، و سر حضرت رضا علیه السلام را بوسید و گفت: گواهى مى دهم که معبودى جز خداى یکتا نیست ، و محمد صلی الله و علیه و آله رسول خدا است ، و على وصى رسول خدا و سرپرست امت ، پس از او است ، و پیشوایان راستگو، شما امامان هستید، و تو جانشین آنها هستى .
کافی باب الکون و المکان ، حدیث 2، ص 88، ج 1.

همنشینى امام سجاد علیه السلام با زیردستان

چند نفر جذامى (مبتلایان به بیمارى جذام ) در محلى نشسته بودند و صبحانه مى خوردند. امام سجاد علیه السلام سوار بر الاغش از آنجا عبور مى کرد، آنان وقتى که آن حضرت را دیدند، صدا زدند : « بفرمائید با ما صبحانه بخورید.»
امام : اگر روزه نبودم ، دعوت شما را مى پذیرفتم .
هنگامى که امام سجاد علیه السلام به خانه اش رفت ، روز دیگر دستور داد غذاى لذیذ و گوارا فراهم کردند، سپس آن جذامى ها را به صبحانه دعوت کرد، و خود در کنار آنها نشست و با هم ، غذا خوردند.
کافی، ج2، ص123، باب التواضع ، حدیث 8.

طلب باران

از امام سجاد علیه السلام نقل شده که فرمود: کوفیان نزد امام على علیه السلام آمده از نیامدن باران شکایت کردند و گفتند: (از خدا) براى ما باران بخواه ، امیر مومنان علیه السلام به حسین علیه السلام فرمود: برخیز و از خداوند طلب باران کن !
او برخاسته حمد و ثناى الهى به جاى آورده و بر پیامبر صلی الله علیه و آله درود فرستاد و عرض کرد: بارالها! بخشنده خیرات و نازل کننده برکات ! آسمان را بر ما سرشار ببار، و ما را از بارانى بسیار فراگیر، انبوه ، پر دامنه ، پیوسته ریزان ، روان و شکافنده (زمین هاى خشک و تشنه ) - که با آن از بندگانت ناتوانى را بردارى و زمین هاى مرده را زنده سازى - سیراب فرما. آمین اى پروردگار جهانیان.
او دعاى خود را به پایان نبرده بود که ناگهان خداوند باران (سیل آسا) فرستاد. عربى بادیه نشین از برخى نواحى کوفه آمد و گفت : دره ها و تپه ها را پشت سر گذاشتم ، در حالى که آب یکى در دیگرى (از فراوانى ) پیچ و تاب مى خورد.
موسوعه کلمات الامام الحسین ، ص 133

میلاد امیرالمومنین علیه السلام

ولادت حضرت علیعلیه السلام یکی از زیباترین فصل های کتاب آفرینش است که نشان دهنده مقام والا و پرتوی از عظمت آن امام هُمام می باشد. در شب ولادت ایشان، زمین غرق نور و معنویت بود و از آسمان نیز باران فضل و رحمت می بارید. ابوطالب که از شادی در پوست خود نمی گنجید، فریاد می زد: «ای مردم! دوست خدا در خانه خدا متولد شد.» رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز در این رابطه فرمودند: به دنیا آمدن حضرت علیعلیه السلام همانند تولد حضرت مسیحعلیه السلام، مهم و معجزه آساست و خداوند علیعلیه السلام را از نور من آفرید و ما هر دو از یک نور هستیم.» آری تولد حضرت مسیحعلیه السلام معجزه ای بزرگ بود و حضرت مریم در آن هنگام از خانه خدا (بیت المقدس) خارج شد ولی فاطمه بنت اسد سلام الله علیها به درون خانه خدا فرا خوانده شد و مهمان مائده های آسمانی گشت تا زیباترین تولد تاریخ بشریت، به نام مبارک حضرت علیعلیه السلام ثبت شود.
برگرفته از مقاله مظهر زیبایی ها ، سید رضا باقریان موحد

گریه امام صادق علیه السلام بر غیبت امام زمان (عجل الله فرجه)

سدیر صیرفى مى گوید: من با سه نفر از صحابه محضر امام صادق رسیدیم، دیدیم آن بزرگوار بر روى خاک نشسته و مانند فرزند مرده جگر سوخته گریه مى کرد. آثار حزن و اندوه از چهره اش نمایان است، اشک می ریزد، و چنین مى فرمود: سرور من غیبت (دورى ) تو خوابم را گرفته و خوابگاهم را بر من تنگ کرده و آرامشم را از دلم ربوده .
آقاى من غیبت تو مصیبتم را به مصیبتهاى دردناک ابدى پیوسته است. گفتم :خدا دیدگانت را نگریاند اى فرزند بهترین مخلوق ! براى چه این چنین گریانى و از دیده اشک مى بارى؟
حضرت آه دردناکى کشید و با تعجب فرمود: واى بر شما، سحرگاه امروز به کتاب جفر نگاه مى کردم و آن کتابى است که علم منایا و بلایا و آنچه تا روز قیامت واقع شده و مى شود در آن نوشته شده، درباره تولد غائب ما و غیبت و طول عمر او دقت کردم و همچنین دقت کردم در گرفتارى مؤ منان آن زمان و شک و تردیدها که به خاطر طول غیبت او که در دلهایشان پیدا مى شود و در نتیجه بیشتر آن ها از دین خارج مى شوند و ریسمان اسلام را از گردن برمى دارند.... اینها باعث گریه من شده است .
بحار: ج 51، ص 219؛ روایت تلخیص شده است .

شکافنده علوم

چون حضرت باقرالعلوم علیه السلام به دنیا آمد، امام سجّاد صلوات اللّه علیه فرمود: فرزندم ، باقرالعلوم را بیاورید.
در این هنگام یکى دیگر از فرزندانش اظهار داشت : چرا این نوزاد را به عنوان باقر مطرح نمودى ؟
امام سجّاد علیه السلام سر به سجده نهاد و پس از آن که سر از سجده برداشت ، فرمود: این نوزاد امام و راهنما و نور هدایت امّت است ؛ او گنجینه بردبارى و علوم مختلف است ؛ او شکافنده همه علوم و فنون خواهد بود، او شبیه ترین مردم به رسول خدا صلی الله علیه وآله مى باشد.
آمالى طوسى : ج 2، ص 56، بحار الانوارالا نوار: ج 36، ص 192، ح 1

حرمت شوخى با زن نامحرم !

ابوبصیر مى گوید: در کوفه بودم، به یکى از بانوان درس قرائت قرآن مى آموختم . روزى در یک موردى با او شوخى کردم !
مدت ها گذشت تا اینکه در مدینه به حضور امام باقر علیه السلام رسیدم . آن حضرت مرا مورد سرزنش قرار داد و فرمود: کسى که در حال خلوت گناه کند، خداوند نظر لطفش را از او برمى گرداند، این چه سخنى بود که به آن زن گفتى ؟
از شدت شرم ، سرم را پایین انداخته و توبه نمودم. امام باقر علیه السلام فرمود:
-مراقب باش که تکرار نکنى .
بحار الانوار، ج 46، ص 247

شکرانه میلاد حضرت زهرا سلام الله علیها

از امام صادق علیه‏السلام سؤال شد که: «لم صارت المغرب ثلاث رکعات و اربعا بعدها لیس فیها تقصیر فى حضر و لا سفر؟»
چرا نماز مغرب سه رکعت است و نافله ‏اش چهار رکعت که در سفر و حضر تقصیر در آن نیست؟ (1)
آن حضرت فرمود: «ان اللَّه عز و جل انزل على نبیه صلی الله علیه و آله  لکل صلاة رکعتین فى الحضر فاضاف الیها رسول‏ اللَّه صلی الله علیه و آله  لکل صلاه رکعتین فى الحضر و قصر فیها فى السفر الا المغرب و الغداه فلما صلى المغرب بلغه مولد فاطمه علیهم‏السلام فاضاف الیها رکعه شکراللَّه عز و جل فلما ان ولد الحسن علیه‏السلام اضاف الیها رکعتین شکر اللَّه عز و جل فلما ان ولد الحسین علیه‏السلام اضاف الیها رکعتین شکر اللَّه عز و جل فقال للذکر مثل حظ الانثیین فترکها على حالها فى الحضر والسفر.» (2)
خداوند تبارک و تعالى همه ‏ى نمازها را بر پیامبر صلی الله علیه و آله  به صورت دو رکعتى نازل کرد. رسول خدا صلی الله علیه و آله  (به امر پروردگار) به همه‏ ى نمازها به جز نماز مغرب و نماز صبح دو رکعت اضافه نمودند؛ که در حضر به صورت تمام و در سفر به طور قصر خوانده شوند.
هنگامى که رسول خدا صلی الله علیه و آله  مشغول برپائى نماز مغرب بود. فاطمه علیهاالسلام به دنیا آمد رسول خدا صلی الله علیه و آله  به شکرانه‏ ى این نعمت (و به امر پروردگار) یک رکعت به نماز مغرب اضافه فرمودند. پس چون حسن علیه‏السلام به دنیا آمد، دو رکعت دیگر (به عنوان نافله) به آن سه رکعت اضافه نمودند و زمانى که حسین علیه‏السلام به دنیا آمد، به نافله‏ ى مغرب دو رکعت دیگر اضافه فرموده و آن را شکرانه تولد آن حضرت قرار دادند.
1- نماز مسافر را که از چهار رکعت به دو رکعت شکسته می شود نماز قصر گفته و این عمل را تقصیر گویند.
2- من لا یحضر الفقیه، ج 1، ص 454. تهذیب، ج 2، ص 113. وسائل الشیعه، ج 4، ص 88. علل ‏الشرایع، ص 324.

حلم و بردباری

یک نفر از اهل شام وارد مدینه شد، حضرت مجتبی ـ علیه السّلام ـ را دید که بر مرکبی سوار است و چون تحت تأثیر تبلیغات منفی بنی‌امیه علیه اهل بیت قرار گرفته بود، شروع به ناسزا گفتن کرد، او اسائه ادب می‌کرد، امام ـ علیه السّلام ـ هم چیزی نمی‌گفت. تا وقتی که مرد شامی آرام شد.
حضرت مجتبی ـ علیه السّلام ـ که درد او را می‌دانست بر او سلام کرد پس از لبخندی فرمود: گمان می‌کنم غریب هستی، شاید امر بر تو مشتبه شده است اگر بخواهی گذشت کنیم از تو گذشت می‌کنیم، اگر از ما چیزی بخواهی به تو می‌دهیم، اگر راهنمایی بخواهی راهنمائیت می‌کنیم، اگر از ما مرکبی بخواهی برای تو مرکب می‌دهیم، اگر گرسنه باشی، سیرت می‌گردانیم، اگر عریان باشی لباست می‌دهیم، اگر محتاج باشی بی‌نیازت می‌کنیم، و اگر حاجتی داشته باشی آن را بر می‌آوریم و تا در مدینه هستی اگر در خانه ما مهمان باشی برای تو بهتر خواهد بود، چون منزل ما وسیع و امکانات ما بسیار و موقعیت ما گسترده است.
مرد شامی از شنیدن این سخنان به گریه افتاد، سپس گفت: گواهی می‌دهم که تو خلیفه خدا در روی زمین هستی، خدا داناتر است که رسالت خود را در کجا قرار بدهد، تو و پدرت مبغوضترین خلق در نزد من بودید ولی فعلاً محبوبترین خلق خدا در نزد من هستید.
سپس آن مرد وسائل خویش به خانه آن حضرت آورد و تا در مدینه بود میهمان آن حضرت بود و بر محبت اهلبیت ـ علیهم السّلام ـ معتقد شد.
مناقب آل ابیطالب، ج4، ص19

قمر بنی هاشم

این موضوع از امام جعفر صادق علیه السلام نقل شده است: حضرت عباس علیه السلام سقاء و قمر بنى هاشم بود. وقتى عباس علیه السلام رفت آب بیاورد لشکر دشمن به آن بزرگوار حمله کردند و او نیز به آن گروه حمله‏ور شد و این رجز را خواند:
لا ارهب الموت اذا الموت رقا حتى اوارى فی المصالیت لقى‏
نفسى لنفس المصطفى الطهر وقا انى انا العباس اغدو بالسقا
و لا اخاف الشر یوم الملتقى‏
یعنى هنگامى که مرگ با من روبرو شود باکى از آن ندارم تا اینکه در میان دلاوران داخل شوم جان من بفداى جان مصطفى طیب و طاهر باد. من همان عباس هستم که آب براى فرزندان امام حسین میبرم. و در روز جنگ از شرّ دشمن خوفى ندارم.
(زندگانى حضرت امام حسین علیه السلام، محمدجواد نجفی، ص 61)

مادر قمر بنی هاشم

حضرت عباس علیه السلام بزرگترین فرزند ام البنین بود، مردی نیک صورت و زیبا بود. هنگامى که سوار اسب می شد پاهاى مبارکش بزمین کشیده می شد. به او قمر بنى هاشم گفته می شد. پرچم امام حسین علیه السلام با آن بزرگوار بود. حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می فرماید: موقعى که امام حسین علیه السلام لشکر خود را براى جهاد در راه خدا مهیا کرد پرچم را بدست حضرت قمر بنى هاشم داد. حضرت امام محمّد باقر علیه السلام میفرماید: زید بن رقاد و حکیم بن طفیل طائى حضرت عباس را شهید کردند.
ام البنین که مادر این چهار جوان بود بعد از شهید شدن ایشان متوجه بقیع می شد و با جانگدازترین صدا براى آنان ناله و ندبه میکرد. مردم در اطراف او جمع مى‏شدند و ناله وى را می شنیدند و گریه می کردند.
(زندگانى حضرت امام حسین علیه السلام، محمدجواد نجفی، ص 61)

امام على علیه السلام پدر یتیمان

عصر خلافت امام على علیه السلام بود، و آن حضرت در کوفه بود، مردى (ایرانى ) از همدان و حلوان (شهرى نزدیک بغداد) مقدارى عسل و انجیر براى حضرت على علیه السلام آورد.
امام على علیه السلام هماندم رؤساى اصحابش را طلبید و به آنها فرمود: کودکان یتیم را حاضر نمایند.
آنها کودکان یتیم را حاضر نمودند، آن حضرت سرمشکهاى عسل را در اختیار آنها قرار داد تا از عسل بخورند.
سپس آن عسل را در میان ظرفها ریخت و بین مردم تقسیم نمود.
شخصى پرسید: اى امیرمؤمنان ! چرا باید یتیمان سرمشکها را بلیسند نه دیگران ؟
امام على علیه السلام در پاسخ فرمود: ان الامام ابوالیتامى وانما العقتهم برعایة الاباء
همانا امام ، پدر یتیمان است و من به حساب پدرها و به خاطر آنکه نسبت به آنها پدرى کرده باشم لیسیدن آنها را به آن کودکان یتیم واگذار کردم .
( کافی، ج1، ص406، باب مایجب من حق الامام على الرعیة حدیث 5.)

با دوستان مدارا - بخش اول

رسول خدا صلی الله علیه و آله  در حالى که نشسته بودند، ناگهان لبخندى بر لبانشان نقش بست، به طورى که دندان هایشان نمایان شد! از ایشان علت خنده را پرسیدند، فرمود: دو نفر از امت من مى آیند و در پیشگاه پروردگار قرار مى گیرند؛ یکى از آنان مى گوید: خدایا! حق مرا از ایشان بگیر! خداوند متعال مى فرماید: حق برادرت را بده ! عرض مى کند: خدایا! از اعمال نیک من چیزى نمانده متاعى دنیوى هم که ندارم . آنگاه صاحب حق مى گوید: پروردگارا! حالا که چنین است از گناهان من بر او بار کن !
پس از آن اشک از چشمان پیامبر صلی الله علیه و آله  سرازیر شد و فرمود: آن روز، روزى است که مردم احتیاج دارند گناهانشان را کسى حمل کند. خداوند به آن کس که حقش را مى خواهد مى فرماید: چشمت را برگردان ، به سوى بهشت نگاه کن ، چه مى بینى ؟ ادامه دارد ...

لباس بدن نما

در روایت است که برای پیامبر چند قواره پارچه آوردند پیامبر قواره ای را به یکی از یاران خود داد و به او فرمود که این را دو قسمت کن: قسمتی را برای خود جامه کن و قسمت دیگر آن را به همسرت بده تا برای خود روسری کند. بعد به وی فرمود: به همسرت بگو برای این پارچه آستری فراهم کند تا بدن وی از زیر آن نمایان نباشد.
(سنن أبی داود، ج 2)

ارزش خویشاوندی

شخصی نزد رسول خدا صلی اللّه علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول اللّه ! بستگانم با من قطع رابطه کرده و مرا مورد حمله و شماتت قرار داده اند آیا من هم با آنها قطع رابطه کنم ؟ پیامبر صلی اللّه علیه و آله فرمود: با این وضع خداوند نظر و رحمتش را از همه شما بر می دارد. آن مرد گفت : پس چه کنم ؟ حضرت فرمود: ایجاد رابطه کن با کسی که با تواضع رابطه کرده است و بخشش به کسی که تو را محروم ساخته است و عفو کن کسی را که به تو ظالم کرده است . در این صورت از سوی خداوند پشتیبانی در برابر آنها خواهی داشت.
قصه های تربیتی چهارده معصوم (علیهم السلام)/ محمد رضا اکبری

نیکی به والدین بعد ازمردن

مالک بن ربیعه گفت: ما نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم که مردی از طائفه بنو سلمه آمد و گفت: ای رسول خدا آیا بعد از مردن پدر و مادر باز هم می توان به آنها نیکی کرد؟ حضرت فرمودند: آری، بوسیله نماز خواندن، استغفار کردن برای آنها، عمل به وصیت آنها، احترام رفقای آنها و رفت و آمد با خویشاوندانی که بوسیله پدر و مادر با آنها خویشی وجود دارد.
(سبل الهدی و الرشاد، صالحی دمشقی، ج9 ص317)

امام زمان عجل الله فرجه در یک نگاه

نام : همنام پیامبر صلی الله علی و آله (م - ح - م - د) صلی الله علی و آله

القاب معروف :مهدى، موعود، صاحب الزمان ، بقیه الله ، قائم و...
پدر و مادر :امام حسن عسکرى علیه السلام ، نرجس (س )
وقت و محل تولد :روز 15 شعبان سال 255 یا 265 هجرى قمرى ، در سامره متولد شد، و حدود پنج سال کفالت پدر، به طور مخفى بود.
دوران زندگى :در چهار بخش ،
1 - دوران کودکى حدود پنج سال تحت سرپرستى پدر و در پشت پرده خفاء، تا از گزند دشمنان محفوظ بماند، و هنگامى که در سال 260 پدرش ‍ شهید شد، مقام امامت به او محول گردید.
2 - غیبت صغرى : از سال 260 هجرى قمرى شروع شد و در سال 329 که حدود 70 سال مى شود پایان یافت . (اقوال دیگرى نیز گفته شده است )
3 - غیبت کبرى : که از سال 329 شروع شد، و تا وقتى که خدا بخواهد و ظهور کند، ادامه خواهد یافت .
4 - دوران درخشان ظهور آن حضرت و حکومت جهانى او.

روضه امام علی علیه السلام در فراق حضرت زهرا سلام الله علیها

حضرت على علیه السلام هر روز به زیارت حضرت فاطمه میرفت. در یکى از روزها که به زیارت رفته بود، خود رابه روى قبر انداخته و گریست و این شعر راسرود: چه جانگداز است،هنگامى که برقبر حبیبم عبور میکنم و سلام میدهم و جوابى نمیشنوم.
اى قبر چه شده که جواب مرا نمى دهى ؟
آیا بعد از من دیگر دوستى با کسان ملامت آمیز شده ؟
سپس گوینده اى که فقط صدایش شنیده مى شد به وى پاسخ داد و آن حبیب گفت: کسى که در گرو خاک و سنگ است، چگونه مى تواند جوابت گوید. من از نزدیکان و همسر خود جدا ماندم و خاک زیبائى هاى مرا خورد. و در آن هنگام که رشته هاى محبت از هم مى گسلد درود من بر شما باد.
الغدیر، ج 3، ص 30.

حضرت زهرا سلام الله علیها در یک نگاه

نام :فاطمه سلام الله علیها - لقب هاى معروف :زهرا، صدیقه ، کبرى ، طاهره ، راضیه ، مرضیه ، انسیه ، بتول ، زهره ، حوریه ، محدثه ، و... - کنیه :ام الحسنین ، ام ابیها، و ام الائمة - پدر و مادر :محمد رسول خدا (ص )، خدیجه کبرى (س)
وقت و محل تولد :در آستانه طلوع فجر روز جمعه 20 جمادى الثانیه سال 5 بعثت ، در مکه متولد شد.
وقت هجرت و وقت ازدواج :در سن حدود هشت سالگى همراه على علیه السلام به مدینه مهاجرت کرد، و در سال دوم هجرت ، در آغاز ماه ذیحجه ، با على علیه السلام ازدواج نمود، و داراى پنج فرزند به نامهاى : حسن ، حسین ، زینب ، ام کلثوم ، و محسن علیه السلام گردید.
وقت و محل شهادت : 13جمادی الاولی ، یا سوم جمادی الثانیه سال 11 هجری ، در سن 18 سالگی در مدینه به شهادت رسید.
محل دفن: بنابر وصیت خودشان مخفیانه دفن شدند و قبر ایشان در طول تاریخ مخفی بوده است و به احتمال زیاد قبر ایشان امروزه در مسجد النبی یا قبرستان بقیع قرار دارد .

امام حسن عسکری علیه السلام در یک نگاه

معصوم سیزدهم : امام یازدهم ، حضرت حسن عسکرى علیه السلام

نام : حسن علیه السلام           لقب معروف : عسکرى علیه السلام   

کنیه : ابومحمد علیه السلام      پدر و مادر : امام هادى علیه السلام، حدیث (سلیل)
وقت و محل تولد :هشتم ربیع الثانى سال 232 هجرى قمرى در مدینه .
وقت و محل شهادت :هشتم ربیع الاول سال 260 هجرى قمرى به دسیسه معتمد (چهاردهمین خلیفه عباسى )در شهر سامره ، در سن 28 سالکى به شهادت رسید.
مرقد :شهر سامره ، واقع در عراق
دوران زندگى :در دو بخش
1 - قبل از امامت (22 سال ) از سال 232 تا 254 هجرى قمرى
2 - دوران امامت (6سال ) از سال 254 تا 260 هجرى قمرى
آن حضرت ، همواره تحت نظر زندان طاغوتهاى عصر خود بود، سرانجام با زهر جفا به شهادت رسید.