خاندان عباسی و پیروان آنان، طبق روایات و
اخبار متواتر، می دانستند مهدی موعود که تار و مار کننده کلیه حکومتهای خود کامه
است، از نسل حضرت عسکری-علیه السلام-خواهد بود، به همین جهت پیوسته مراقب وضع زندگی او بودند تا بلکه بتواند
فرزند او را به چنگ آورده و نابود کنند (همچون تلاش بیهوده فرعونیان برای نابودی
موسی!)
به دلائل یادشده در بالا، فشار و اختناق در مورد پیشوای یازدهم فوق
العاده شدید بود و از هر طرف او را تحت کنترل و نظارت داشتند. حکومت عباسی به قدری
از نفوذ و موقعیت مهم اجتماعی امام نگران بود که امام را ناگزیر کرده بود هر هفته
روزهای دوشنبه و پنجشنبه در دربار حاضر شود. دربار عباسی به قدری وحشت داشت که به
این مقدار کفایت نکرد، بلکه «معتز» امام را بازداشت و زندانی کرد و حتی به «سعید
حاجب » دستور داد امام را به سمت کوفه حرکت داده و در راه او را به قتل برساند، ولی
پس از سه روز، ترکان، خود او را به هلاکت رساندند. پس از او «مهتدی » نیز امام
را بازداشت و زندانی کرد و تصمیم به قتل حضرت داشت که خداوند مهلت نداد و ترکان بر
ضد او شوریدند و وی را به قتل رساندند.
سیره پیشوایان ص 620