نشانه های ظهور امام زمان ( عجل الله فرجه) - خروج سفیانی

پیش از قیام حضرت مهدی‏ علیه السلام مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می‏کند و با تظاهر به دینداری، گروه زیادی از مسلمانان را فریب می‏ دهد و بخش گسترده‏ای از سرزمین‏ های اسلامی را به تصرف خود در می‏ آورد. او بر مناطق پنجگانه - شام، حمص، فلسطین، اردن، قنسرین و منطقه عراق - سیطره می‏یابد و در کوفه و نجف، به قتل عام شیعیان می‏پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می‏کند. [1] .
از روایات استفاده می‏شود مدت حکومت او نه ماه است. [2] سفیانی، با این که از خبیث‏ ترین و پلیدترین مردمان است؛ ولی همواره ذکر «یا رب یا رب» بر زبانش جاری است. [3] .
وی آن گاه که از ظهور حضرت حجّت‏ علیه السلام با خبر می‏گردد، با سپاهی عظیم به جنگ وی می‏رود. وی در منطقه «بیداء» (بین مکه و مدینه) با سپاه امام‏ علیه السلام برخورد می‏کند و به امر خدا، همه لشکریان وی - به جز چند نفر - در زمین فرو می‏روند و هلاک می‏شوند. [4] ([ خسف به بیداء)
از روایات استفاده می‏شود خروج سفیانی از نشانه‏ های حتمی ظهور است [5] ؛ ولی این که سفیانی کیست و چه ویژگی ‏هایی دارد و چگونه خروج می‏کند و... چندان روشن نیست. از برخی روایات استفاده می‏شود: نام وی عثمان بن عنبسه [6] و از خاندان ابوسفیان است که در دوره غیبت خروج می‏کند. البته برخی این احتمال را مردود و سند آن روایات را ضعیف دانسته‏اند. [7] .
در برخی از روایات از امام‏ علیه السلام در مورد نام سفیانی پرسیده شد و آن حضرت از بیان آن خودداری کردند؛ [8] حال آنکه اگر نام وی مشخص بود، دلیلی نداشت که از بردن نام وی خودداری کند.
برخی معتقدند: سفیانی فرد مشخصی نیست؛ بلکه فردی است با ویژگی‏های ابوسفیان که در آستانه ظهور حضرت مهدی‏ علیه السلام به طرفداری از باطل، خروج می‏کند و مسلمانان را به انحراف می‏کشاند.
اینها در بیان نظر خود می‏گویند: در حقیقت، ابوسفیان، به عنوان سر سلسله سفیانیان، سمبل و نماد پلیدی است او غارتگری بود که با رباخواری، زورگویی و چپاول اموال مردم، ثروت‏های هنگفتی به چنگ آورده بود و از راه فریب و استثمار توده‏ های ستم کشیده و ترویج خرافات و دامن زدن به نظام طبقاتی جاهلی، قدرت فراوانی داشت.
ابوسفیان، به عنوان سردمدار شرک و بت پرستی و سرمایه داری طاغوتی، هر نوع حرکت و جنبشی را که دم از عدالت، برادری و آزادی می‏زد، دشمن شماره یک خود می‏دانست و با قدرت تمام در برابر آن به مبارزه بر می‏خاست. [9] .
بر اساس این دیدگاه سفیانی، فردی است با این ویژگی‏ها که در برابر انقلاب بزرگ و جهانی حضرت مهدی‏ علیه السلام خروج می‏کند و تلاش‏های فراوانی برای رودررویی با آن به عمل می‏آورد.
بنابراین، در حقیقت سفیانی یک جریان است، نه یک شخص. سفیانی جریان باطل در بستر تاریخ است، و بر فرض هم که سفیانی را از نسل ابوسفیان بدانیم، اشکالی به وجود نمی‏آید و آخرین مهره این زنجیره، همان سفیانی است که در آستانه ظهور قائم‏ علیه السلام خروج می‏کند.

پی نوشت ها:
[1] کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 651.
[2] کتاب الغیبة، ص 449.
[3] همان، ج 2، ص 651، ح 10؛ الغیبة، ص 306.
[4] الغیبة، ص 279، ح 67؛ همچنین ر.ک: کتاب الفتن، ص 168.
[5] الکافی، ج 8، ص 310، ح 483؛ الغیبة، ص 270، ح 42.
[6] کمال‏الدین، ج 2، ص 365، ح 9.
[7] جامع‏الرواة، ج 2، ص 156، اختیار معرفة الرجال، شیخ طوسی، ص 545.
[8] بحارالانوار، ج 52، ص 206.
[9] چشم به راه مهدی‏علیه السلام، ص 274.