یاران امام زمان ( عجل الله فرجه ) - یاران حضرت مهدی‏ (خاص)

یاران حضرت مهدی ‏علیه السلام 313 نفرند. احادیث فراوانی در ستایش این گروه ممتاز وارد شده و در قرآن کریم آیاتی است که تأویل به آنان شده است:
1. از امام باقر علیه السلام و صادق‏ علیه السلام در تأویل سخن خدای متعال «وَلَئِنْ اَخَّرْنا عَنهُم العَذابَ اِلی اُمَّةٍ مَعدُودَةٍ...» [1] .
روایت شده است: «مراد از امت معدود یاران مهدی در آخرالزمانند؛ 313 نفر به تعداد افراد جنگ بدر. آنان در ساعتی جمع شوند؛ مانند ابرهایی که در پاییز جمع می‏شوند». [2] .
2. از امام صادق‏ علیه السلام درباره این سخن خدای تعالی «فَاستَبِقُوا الخَیرات، اَینَما تکونوا یأت بکم اللّه جمیعاً» [3] روایت شده است: «یَعنِی اَصحَابَ القائِمِ الثَّلاثَمِائَةِ وَالبِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلاً قالَ وَهُمْ وَاللَّهِ الاُمَّةُ الْمَعْدُودَةُ قَالَ یَجْتَمِعُونَ وَاللّهِ فِی سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعٌ کَقَزَعِ الْخَریفِ»؛ «مقصود سیصد و اندی یار قائم است، و آنان - واللّه - امت معدوده ‏اند. در یک ساعت جمع می‏شوند؛ همان گونه که ابرها در پاییز جمع می‏شوند». [4] .
3. امام صادق‏ علیه السلام در وصف یاران خاصّ حضرت مهدی ‏علیه السلام فرمود: «مردانی که گویی قلب‏هایشان مانند پاره‏های آهن است. هیچ چیز نتواند دل‏های آنان را نسبت به ذات خداوند گرفتار شک سازد. سخت‏تر از سنگ هستند. اگر بر کوه‏ها حمله کنند، آنها را از هم خواهند پاشید... گویی که بر اسبان خود، مانند عقاب هستند. بر زین اسب امام دست می‏کشند و از این کار برکت طلب می‏کنند. گِرد امام خویش گردیده، در جنگ‏ها جان خود را سپر او می‏سازند و هر چه را بخواهد برایش انجام می‏دهند.
مردانی که شب‏ها نمی‏ خوابند؛ در نمازشان همهمه ‏ای چون صدای زنبور عسل دارند. شب‏ها بر پای خویش ایستاده و صبح بر مرکب‏های خود سوارند. پارسایان شب‏اند و شیران روز. اطاعت آنان در برابر امام‏شان، از اطاعت کنیز برای آقایش زیادتر است.
مانند چراغ‏ها هستند... گویی که دل‏های‏شان قندیل است. از ترس خدا بیمناک و خواهان شهادت‏اند. تمنایشان شهید شدن در راه خدا است. شعارشان این است: «ای مردم! برای خونخواهی حسین بپا خیزید».
وقتی حرکت می‏کنند، پیشاپیش آنان به فاصله یک ماه ترس و وحشت حرکت کند، آنان دسته دسته به سوی مولا می‏روند. خدا به وسیله آنان امام راستین را یاری می‏فرماید». [5] .

پی نوشت ها:
[1] هر آینه اگر از آنان عذاب را تا مدتی معیّن [یا تا فراهم آمدن دسته‏ای به تعداد مشخص] به تأخیر اندازیم...». هود، آیه 8.
[2] بحارالانوار، ج 51، ص 55، ح 42؛ الغیبة، ص 241.
[3] در نیکی‏ها بر یکدیگر پیشی گیرید. هر کجا باشید، خدا همه شما را خواهد آورد». بقره (2)، آیه 148.
[4] الکافی، ج 8، ص 313، ح 487؛ همچنین ر.ک: کتاب الغیبة، ص 477؛ الغیبة، ص 282.
[5] بحارالانوار، ج 52، ص 308.