اخلاق امام هادی علیه السلام - انس امام با معبود

امام هادی علیه السلام شب هنگام به پروردگارش روی می آورد و شب را با حالت خشوع به رکوع و سجده سپری می کرد و بین پیشانی نورانی اش و زمین جز سنگ ریزه و خاک حائلی وجود نداشت و پیوسته این دعا را تکرار می نمود:
بارالها! گنهکاری بر تو وارد شده و تهیدستی به تو روی آورده است، تلاشش را بی نتیجه مگردان و او را مورد عنایت و رحمت خویش قرار داده و از لغزشش درگذر.
پارسایی و انس با پروردگار، آنچنان نمودی در زندگی امام نقی علیه السلام داشت که برخی از شرح حال نویسان در مقام بیان برجستگی ها و صفات والای آن گرامی به ذکر این ویژگی پرداخته اند. «ابن کثیر» می نویسد: « او عابدی وارسته و زاهد بود. »
یافعی می گوید: « او کمر همت به عبادت بسته، فقیه و پیشوا بود. »
ابن عباد حنبلی، نیز می گوید: «کان فقیها، اماما، متعبدا. »

تحلیلی از تاریخ دوران دهمین خورشید امامت، ص 16.