امام صادق علیه السلام فرمودند :

قالَ إبلیسُ : خَمسَةٌ لیسَ لی فیهِنَّ حِیلَةٌ و سائرُ الناسِ فی قَبضَتی : مَنِ اعتَصَمَ بِاللّه ِ عن نیّةٍ صادِقَةٍ و اتَّکَلَ علَیهِ فی جَمیعِ اُمُورِهِ ، و مَن کَثُرَ تَسبیحُهُ فی لَیلِهِ و نَهارِهِ ، و مَن رَضِیَ لأخِیهِ المؤمِنِ بما یَرضاهُ لنفسِهِ ، و مَن لَم یَجزَعْ على المُصیبةِ حینَ تُصِیبُهُ ، و مَن رَضِیَ بما قَسَمَ اللّه ُ لَهُ و لَم یَهتَمَّ لِرِزقِهِ ( میزان الحکمة، ج5،ص556)

 ابلیس گفت : پنج نفر هستند که هیچ چاره اى براى آنها ندارم اما دیگر مردمان در مـشـت مـن هـستند :هرکه با نیت درست به خدا پناه برد و در همه کارهایش به او تکیه کند ، کـسـى کـه شـب و روز بسیار تسبیح خدا گوید ، کسى که براى برادر مؤمنش آن پسندد که براى خـودمـى پـسـنـدد ، کـسى که هر گاه مصیبتى به او مى رسد بیتابى نمى کند و هر کسى که به آنچه خداوند قسمتش کرده خرسند است و غم روزیش را نمى خورد.