امام علی علیه السلام فرمودند

ذُو الشَّرَفِ لا تُبطِرُهُ مَنزِلَةٌ نالَها و إن عَظُمَت کالجَبَلِ الذی لا تُزَعزِعُهُ الرِّیاحُ ، و الدَّنِیُّ تُبطِرُهُ أدنى مَنزِلَةٍ کالکَلأِ الذی یُحَرِّکُهُ مَرُّ النَّسیمِ .

( غررالحکم ، 5197)
 انسان شریف به هر مقامى هر چند بزرگ برسد سرمست نمى شود ؛ مانند کوهى که هیچ بادى آن را به لرزه در نمى آورد ؛ اما فرومایه با دست یافتن به کمترین مقام ، سرمست مى شود؛ همانند بوته علفى که وزش نسیمى آن را مى جنباند .