علل برانگیزاننده خشم

از جمله عواملی که می تواند ما را در مدیریت خشم و استفاده بهینه از آن کمک کند، توجه به علل آن است. علل تحریک کننده خشم متعددند، اما کاملا از هم جدا نیستند، بلکه با هم تعامل و همپوشی دارد. برخی از این علل عبارتند از:
1. شناختی، شامل خطاهای شناختی و افکار معیوب (بایدهای الزام آور، فاجعه سازی از رویدادها و توقّع های افراطی از خود، خدا، دیگران و هستی)؛
2. علل رفتاری؛ مانند: حمله جسمانی یا حمله کلامی مستقیم و غیرمستقیم؛
3. اخلاقی؛ مانند: کبر، حسد، عجب، مجادله، عیب جویی، استهزا، مخالفت، مکر و حیله، و حرص و طمع؛
4. روان شناختی؛ مانند: احساس طرد شدن، ناکامی، پیش بینی ناکامی، احساس گناه، حسادت، غم، اضطراب، احساس حقارت و استرس؛
5. اجتماعی؛ مانند بی عدالتی، فریب کاری، روابط جریحه دار گذشته و یادگیری؛
6. اقتصادی؛ مانند تورم؛
7. طبیعی؛ مانند گرما، شکستن نوک مداد در حال نوشتن؛
8. وسوسه شیطان، نفس و انسان های شیطان صفت؛
9. فیزیولوژیکی؛ مانند مجروح شدن، خستگی، عدم تعادل هورمون ها (خانم ها در دوران قاعدگی)؛
10. شخصیتی: افراد زودرنج حساسیت بالاتری دارند (اینجا باید حساسیت درمان شود تا خشم برطرف شود.) . [1]
پی نوشت :
[1] . مجله معرفت، شماره 97.