احساس پوچی

چرا بعضی انسانها دچار احساس پوچی می‏شوند؟
آیت الله جوادی آملی: برای آنکه با هدف کار نمی‏کند. از معصومان رسیده است: «النّاسُ مَعادنُ کمعادنِ الذّهبِ و الفضّة» [1] ؛ انسانها مانند معادن نقره و طلا هستند که در درون خود گوهر می‏پرورانند. البته انسان مانند موزه نیست که اشیای گرانبهای جهان خارج را در آن جمع می‏کنند. انسان چون دریاست که در درون خود گوهر می‏پرورد:
چو دریا به سرمایه خویش باش ٭٭٭٭ هم از بود خود سود خود بر تراش [2]
همه گوهرهای دریا، پرورش یافته خود دریاست و کسی از خارج آنها را در دریا نمی‏ریزد. انسان از هر دریایی دریاتر است و از هر اقیانوسی اقیانوس‏تر؛ وقتی می‏تواند گوهری بپروراند، چرا احساس پوچی کند. احساس پوچی در انسان به معنی پوچی دنیا و متعلقات آن است. اینکه هر روز یکی می‏رود و دیگری به جای او می‏نشیند، نشانه ناپایداری و پوچی مقامات دنیوی است. [3]
پی نوشت :
1. الکافی، ج 8، ص 177.
2. کلیات نظامی گنجوی، ج 1، شرفنامه، ص 654.
3. سایت آیت الله جوادی آملی.