أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

عقربه های قبله نما را دیده اید که پیوسته لرزان اند، مگر زمانی که همسو با قبله باشند. دل آدمی نیز همین طور است، لرزان و مضطرب است، مگر این که با خدا همسو شده و همواره در یاد خدا باشد و پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) دلی آرام داشت، چرا که پیوسته در یاد خدا بود. در تمام نشست و برخاست ها خدا را یاد می کرد. البته نه به این معنا که دائم تسبیح به دست داشت، بلکه هر کجا می خواست کاری انجام دهد، رضایت خدا را مورد ارزیابی قرار می داد!

علامه طباطبایی میفرمودند :

ممکن است انسان در مواقعی از خدا غافل شود و پروردگار یک تب سخت و خطرناک چهل روزه به او بدهد برای اینکه یکبار از ته دل بگوید:

"یا اللــــه" و به یاد خدا بیفتد...