مشاوره دینی
امام علی(ع) : لَا
غِنَى کَالْعَقْلِ وَ لَا فَقْرَ کَالْجَهْلِ وَ لَا مِیرَاثَ کَالْأَدَبِ وَ لَا
ظَهِیرَ کَالْمُشَاوَرَةِ
هیچ ثروتى چون عقل ؛ هیچ فقرى چون نادانى ؛ هیچ میراثی
چون ادب و هیچ پشتیبانى چون مشورت نیست.[1]
****
باور غلط:
طلاب و
روحانیون نباید مشاوره بدهند، مشاوره امری تخصصی است.
پاسخ:
زندگی ما شؤون
مختلف سیاسی، اقتصادی، دینی، روانشناختی، رفاهی، پزشکی و....دارد. اسلام ما را به
تفکر، تحقیق، مشورت با افراد با تجربه و متخصص متعهد سفارش کردهاست. کارشناسان
حوزوی متناسب با رشته تخصصی خود میتوانند مشاوره احکام شرعی، اعتقادی ، اخلاق و
تربیتی و.....بدهند. بسیاری از حوزههای تربیتی با حوزههای مشاوره روانشناختی
همپوشی دارد، به عنوان نمونه تربیت کودک، درمان دروغگویی کودک، دوستیابی و ....،
اما چیزی که مهم است این است که متخصصان باید در حوزه خاص خود مشورت دهند و وارد
حوزه دیگری نشوند و در صورت نیاز افراد را به متخصص مربوطه ارجاع دهند، بنابراین
مشاور مذهبی نباید مشاوره روانپزشکی و بالینی بدهد و مشاور روانشناس نباید مشاوره
مذهبی بدهد.[2]
پی نوشت :
1.نهج البلاغه
، حکمت54
2. روان شناسی و تبلیغ غیر مستقیم( عایق های تبلیغی با تأکید بر
باورهای غلط)، ص40
- ۹۳/۰۱/۲۵