طلب باران
از امام سجاد علیه السلام نقل شده که فرمود: کوفیان
نزد امام على علیه السلام آمده از
نیامدن باران شکایت کردند و گفتند: (از خدا) براى ما باران بخواه ، امیر مومنان علیه السلام به حسین علیه السلام فرمود: برخیز و از خداوند
طلب باران کن !
او برخاسته حمد و ثناى الهى به جاى آورده و بر پیامبر صلی الله علیه و آله درود فرستاد و عرض کرد:
بارالها! بخشنده خیرات و نازل کننده برکات ! آسمان را بر ما سرشار ببار، و ما را از
بارانى بسیار فراگیر، انبوه ، پر دامنه ، پیوسته ریزان ، روان و شکافنده (زمین هاى
خشک و تشنه ) - که با آن از بندگانت ناتوانى را بردارى و زمین هاى مرده را زنده
سازى - سیراب فرما. آمین اى پروردگار جهانیان.
او دعاى خود را به پایان نبرده
بود که ناگهان خداوند باران (سیل آسا) فرستاد. عربى بادیه نشین از برخى نواحى کوفه
آمد و گفت : دره ها و تپه ها را پشت سر گذاشتم ، در حالى که آب یکى در دیگرى (از
فراوانى ) پیچ و تاب مى خورد.
موسوعه کلمات الامام الحسین ، ص 133
- ۹۳/۰۳/۱۱