شهید بابایی و خویشتن داری

یکی از دوستان شهید بابایی می‌گوید: در دوران تحصیل در آمریکا روزی در بولتن خبری پایگاه « ریس» که هر هفته منتشر می‌شد، مطلبی نوشته شده بود که توجه همه را به خود جلب کرد . مطلب این بود : « دانشجو بابایی ساعت 2 نیمه شب می دود تا شیطان را از خود دور کند.» من و بابایی هم اتاق بودیم . ماجرای خبر بولتن را از او پرسیدم . او گفت: - چند شب پیش بی خوابی به سرم زده بود .رفتم میدان چمن و شروع کردم به دویدن. از قضا کلنل باکستر فرمانده پایگاه با همسرش مرا دیدند و شگفت زده شدند . کلنل ماشین را نگه داشت ومرا صدا زد. نزد او رفتم . او گفت در این وقت شب برای چه می دوی؟ گفتم : خوابم نمی آمد خواستم کمی ورزش کنم تا خسته شوم .گویا توضیح من برای کلنل قابل قبول نبود او اصرار کرد تا واقعیت را برایش بگویم . به او گفتم مسائلی در اطراف من می گذرد که گاهی موجب می شود شیطان با وسوسه هایش مرا به گناه بکشاند ودر دین ما توصیه شده که در چنین مواقعی بدویم یا دوش آب سرد بگیریم. آن دو با شنیدن حرفهای من تا دقایقی می خندیدند ، زیرا با ذهنیتی که نسبت به مسائل جنسی داشتند نمی توانستند رفتار مرا درک کنند.[1]
آقای قرائتی ، شهید بابایی را الگوی جوانان این دوره معرفی می‌کنند و تشویق می کنند خاطرات این شهید را بخوانند وی می‌گوید: خدا شهید بابایى را رحمت کند. ایشان دانشجو بود و در آمریکا درس مى خواند. سیاست آمریکا این بود که یک بچه ى ایرانى را با یک بچه آمریکایى در یک اتاق بکنند. مى گفتند: براى اینکه زبان انگلیسى را خوب یاد بگیرند، این کار را مى کنیم. اما هدفشان این بود که فرهنگ ایرانى پیروز نشود. یک روز یکى از دوستان شهید بابایى مى گفت: در اتاق شهید بابایى رفتم و دیدم که ایشان یک طناب بسته است و یک پارچه روى آن انداخته است. گفتم: چرا طناب بسته اى؟ گفت: این آمریکایى به دیوار عکس هاى نامناسب مى زند و شراب هم مى خورد. من هم نمى خواهم آن عکس ها را ببینم. ممکن است دیدن این عکس ها در روح من تأثیر بگذارد. من به خاطر همین با پارچه بین خودم و او را جدا کرده ام.[2]

پی نوشت :
[1] . پرواز تا بی نهایت، صفحه 36.
[2] نرم افزار مجموعه آثار حاج آقای قرائتی، مرکز تحقیقات نور، برنامه درس هایى از قرآن سال 73. به نقل از آیین خوشی و قوانین شوخی، محمدعلی قدیری و محمدحسین قدیری.