دوشنبه, ۱ دی ۱۳۹۳، ۰۹:۲۸ ب.ظ
عصر امامت حضرت
رضا علیه السلام بود، و آن حضرت در
خراسان به سر مى برد، شخصى مسافر، از پشت نهر بلخ به حضور آن حضرت آمد و عرض کرد:
من از شما مساله اى مى پرسم ، اگر جواب آن را آن گونه که خودم مى دانم بدهى ، امامت
تو را مى پذیرم . امام : هر چه خواهى بپرس . مرد مسافر: به من بگو پروردگارت
؛ از چه وقت بوده ؟ و چگونه بوده ، و بر چه تکیه دارد؟ امام : خداوند مکان را
مکان کرد، بى آنکه مکانى داشته باشد، و چگونگى را چگونه نموده بى آنکه خود چگونه
باشد، و بر قدرت خودش تکیه دارد. در این هنگام ، آن مرد مسافر برخاست ، و سر
حضرت رضا علیه السلام را بوسید و
گفت: گواهى مى دهم که معبودى جز خداى یکتا نیست ، و محمد صلی الله و علیه و آله رسول خدا است ، و على وصى رسول خدا و سرپرست
امت ، پس از او است ، و پیشوایان راستگو، شما امامان هستید، و تو جانشین آنها هستى
. کافی باب الکون و المکان ،
حدیث 2، ص 88، ج 1.
|
-
۰
۰
- ۹۳/۱۰/۰۱