امام صادق (ع) : غیبت نکن که غیبتت می کنند ( غیبت کسی را نکن که غیبتت می کنند ) برای برادرت چاه مکن که در آن می افتی چون همانطور که برخورد می کنی با تو برخورد میشود. ( هر جوری رفتار کنی همانطور باخودت رفتار می کنند ) بحارالانوار جلد 75 صفحه 248 حدیث 16
دریافت
حجم: 20.3 کیلوبایت
توضیحات: فایل word
نامی آسمانی
زینب کبرى (س) روز پنجم جمادى الاول سال 5 یا 6 هجرت در مدینه
چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزیز زینب کبرى (س) روز
پنجم جمادى الاول سال 5 یا 6 هجرت در مدینه چشم به جهان گشود.
هنگام ولایت زینب کبری، چون رسول خدا
در سفر بود، فاطمه از همسرش علی درخواست کرد که نامی برای فرزندشان انتخاب کند.
علی علیه السلام در جواب فرمود: من بر پدرت سبقت نمی‌گیرم، صبر می‌کنیم تا پیامبر از
سفر برگردد. چون پیامبر بازگشت و خبر ولادت نوزاد زهرا را از زبان علی علیه السلام شنید فرمود: فرزندان فاطمه فرزندان منند ولی خداوند در باره آنان
تصمیم می‌گیرد.
بعد از آن جبرئیل نازل شد و پیام آورد
که خداوند سلام می‌رساند و می‌فرماید: نام این دختر را زینب بگذارید که این نام را
در لوح محفوظ نوشته‌ام. آن گاه رسول خدا زینب را گرفت و بوسید و فرمود: توصیه می‌کنم
که همه این دختر را احترام کنند، که او مانند خدیجه کبری است.
یعنی همان گونه که فداکاری های خدیجه
در پیشبرد اهداف پیامبر و اسلام بسیار ثمربخش بود، ایثار، صبر و استقامت زینب در راه خدا نیز در بقا
و جاودانگی اسلام از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
فریادهای آقای بهجت (ره) هنگام سلام نماز برای من سئوال شده بود، گفتم اگر ندانم چرا فریاد می‌کشد دیگر برای نماز به قم نمی‌روم.تهران زندگی می‌کردم، کارم در زمینه کامپیوتر بود، روزی از تلویزیون یکی از نمازهایی را که آیت‌الله بهجت (ره) می‌خواندند را دیدم و لذت بردم.تصمیم گرفتم به قم بروم و نماز جماعتم را به امامت آیت‌الله بهجت (ره) بخوانم، همین کار را هم کردم، به قم رفتم، دیدم بله همان نماز باشکوهی که در تلویزیون دیدم در قم اقامه میشود، نمازهای پشت آقا بسیار برایم شیرین و لذت بخش بود، برنامه‌ام را طوری تنظیم کردم که هر روز صبح بروم قم و نماز صبحم را به امامت آقای بهجت بخوانم و به تهران برگردم.یک سال کارم همین شده بود، هر روز صبح می‌رفتم قم نماز می‌خواندم و برمی‌گشتم، در این زمان شیطان هم بیکار ننشسته بود، هر روز مرا وسوسه می‌کرد که چرا از کار و زندگی می‌زنی و به قم می‌روی؟ خوب همین نماز را در تهران بخوان و … .
کم کم نسبت به فریادهای آیت‌الله بهجت (ره) هنگام سلام دادن آخر نماز حساس شده بودم، آخه چرا آقا فریاد می‌کشه؟ چرا داد می‌زنه؟ چرا با درد سلام می‌ده؟ حساسیتم طوری شده بود که خودم قبل از سلام‌های آقا سلام می‌دادم.
به خودم گفتم من اگر نفهمم چرا آقا موقع سلام آخر نماز فریاد می‌کشه دیگه نمیام قم نماز بخونم، همون تهران می‌خونم، این هفته هفته آخرمه …
یک روز آومدم و رفتم دم درب منزل آقا، در زدم، گفتم باید بپرسم دلیل این فریادهای بلند چیه، رفتم دیدم آقا میهمان داشتند، گوشه اتاق نشستم و در افکار خودم غوطه‌ور شدم، تو ذهن خودم با آقا حرف می‌زدم، آقا اگر بهم نگی می‌رم هان! آقا دیگه نمیام پشتت نماز بخونم هان! تو همین افکار بودم که آیت‌الله بهجت انگار حرفامو شنیده باشه سر بلند کرد و به من خیره شد، به خودم لرزیدم، یعنی آقا فهمیده من چی می‌گفتم؟ من که تو دلم گفتم، بلند حرفی نزدم، چطور شنید؟
سرم را پایین انداختم و آرام از مجلس خارج شدم و به تهران برگشتم، در راه دائما با خودم می‌گفتم آقا چطور حرف‌های من را شنید؟ در همین افکار بودم تا اینکه شب شد و خوابیدم، در خواب دیدم پشت آیت‌الله بهجت (ره) ایستادم و در صف اول نماز می‌خوانم، متعجب شدم، در بیداری اصلا نمی‌توانستم به چند صف جلو برسم چه برسد به اینکه برم صف اول!
خوشحال بودم و پشت آقا نماز می‌خواندم، یک دفعه تعجب کردم، دیدم در جلوی آقا، روبروی محراب یک دربی باز است به یک باغ بزرگ و آباد، آخه این در رو کی باز کردند؟ اصلا قم چنین باغ بزرگی نداره، تعجب کردم، باغ سر سبز و پر از میوه‌ای بود، خدای من این باغ کجا بوده؟ در همین افکار بودم که به سلام آخر نماز رسیدیم، در انتهای نماز و هنگام سلام نماز درب باغ محکم بسته شد، یک لحظه از خواب پریدم.
یعنی من خواب بودم؟ آقا جواب سئوال من رو در خواب دادند، پس راز این فریاد بلند آقا هنگام سلام نماز درد دل کندن از آن باغ آباد و بازگشت به زمین خاکی بود؟ به دلیل این درد آقا فریاد می‌کشید، من جواب سئوالم رو گرفته بودم و پس از آن سه سال دیگر عاشقانه هر روز صبح برای نماز به قم می‌رفتم و سپس به تهران بازمی‌گشتم تا آقا رحلت کردند.»
این مطالب خاطرات یکی از نمازگزاران حضرت آیت‌الله العظمی بهجت (ره) بود که توسط پسر این مرجع تقلید فقید در مراسم سالگرد حضرت آیت‌الله بهجت (ره) در مسجد صاحب الزمان (عج) ورامین بازگو شد.
نمیدانم آیا با حدیث مفضل آشنایی دارید یا نه؟
توضیح مختصر:مفضل یکی از شاگردان امام صادق علیه السلام است که به دستور امام طی چهار جلسه به خدمت امام شرفیاب میشد و حضرت نکاتی بسیار لطیف و زیبا از شگفتی های عالم طبیعت برای او میفرمایند.
این کار توسط گروه رهپویان شهدای روحانی(شهاب کلیپ) انجام شده است که امیدوارم لذت ببرید و در نشر این فایل کوشا باشید.
توحید مفضل شماره 1
آیا حقیقت دارد؟ مدرکی برای حقیقی بودن این موضوع وجود دارد؟ دوست دارید بدانید شق القمر یعنی چه و از چه زمانی وجود داشته یا بوجود آمده است؟
۲۷مهرماه ۱۳۹۲ هجری شمسی برابر با ۱۳ ذی الحجه ۱۴۳۴ هجری قمری است. در شب ۱۴ ذی الحجه واقعه شق القمر به اعجاز پیامبر صل الله علیه و آله و سلم در مکه رخ داد.فیض الاعلام ص ۱۲۰
برخی نیز قائلند که این واقعه ۱۸ همین ماه به وقوع پیوسته است[وقائع الشهور ص ۲۳۱]حکایت شق القمرقریش از آن حضرت خواست تا معجزه ای برای آنها بیاورد، حضرت نیز با انگشت اشاره به ماه کرد،
به قدرت الهی ماه دو نیم شده و باز به هم پیوست.آیه ۱ سوره مبارکه قمر نیز به این معجزه اشاره دارد:« اقْتَرَ‌بَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ » نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه.
مدارکی از شق القمر + تصاویرمدارکی از شق القمر + تصاویر
روح الله الموسوی الخمینی
دوستان ! حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) در سراسر نهج
البلاغه، هم براهین و استدلالهاى گویا براى اثبات وجود خدا مى آورد و هم به انواع
راههاى خداشناسى اشاره فرموده است تا عموم مردم با مشاهده زیبایى هاى خدا در
طبیعت، دست هنرمند خدا را در همه چیز و همه جا به خوبى بنگرند.
آن امام همام در خطبه 165 نهج البلاغه پیرامون شگفتیهای خلقت پرندگان می
فرمایند :
دریافت
حجم: 30.5 کیلوبایت
اگر مردم در عظمت قدرت خدا،و بزرگی نعمت های او می اندیشیدند، به راه راست باز می گشتند، و از آتش سوزان می ترسیدند،اما دل های بیمار ،وچشم های معیوب است. آیا به مخلوقات کوچک خدا نمی نگرند ؟که چگونه آفرینش آن را استحکام بخشید؟و ترکیب اندام آن را برقرار،و گوش و چشم برای آن پدید آورد،و استخوان و پوست متناسب خلق کرد؟
دریافت
حجم: 26.5 کیلوبایت
ولادت با سعادت خاتم پیامبران حضرت محمد صلی الله علیه و آله و فرزند گرامیشان امام جعفر صادق علیه السلام برتمام مسلمین جهان مبارک باد
اعمال روز هفدهم ماه ربیع الاول :
همان گونه که قبلا گفته شد این روز مطابق نظر مشهور علماى امامیّه،
روز ولادت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و همچنین میلاد امام صادق(علیه
السلام)است و روز بسیار مبارکى است و داراى اعمالى
مى باشد:
1) غسل; به نیّت
روز هفدهم ربیع الاوّل.(4)
2) روزه; که براى آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتى از ائمّه
معصومین(علیهم السلام)آمده است: کسى که این روز را روزه بدارد، خداوند براى او ثواب
روزه یکسال را مقرّر مى فرماید.(5)
3) دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال کردن مؤمنان و
به زیارت مشاهد مشرّفه رفتن.(6)
4) زیارت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از دور و نزدیک; در روایتى از آن حضرت
آمده است: هر کس بعد از وفات من، قبرم را زیارت کند مانند کسى است که به هنگام
حیاتم به سوى من هجرت کرده باشد، اگر نمى توانید مرا از نزدیک زیارت کنید، از همان
راه دور به سوى من سلام
بفرستید (که به من مى رسد).(7)
5) زیارت امیر مؤمنان، على(علیه السلام) نیز در این روز مستحب است با همان
زیارتى که امام صادق(علیه السلام) در چنین روزى کنار ضریح شریف آن حضرت(علیه
السلام) وى را زیارت کرد.(8)
6) تکریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در
اقبال، در تکریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امکان و سرور همه
ممکنات حضرت نبىّ اکرم(صلى الله علیه وآله) سفارش بسیار کرده است.(9)
بنابراین،
سزاوار است مسلمین با برپایى جشن ها و تشکیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبىّ
مکرّم اسلام(صلى الله علیه وآله)، سیره و تاریخ زندگى او آشنا شوند و از آن، براى
ساختن جامعه اى اسلامى و محمّدى بهره کامل گیرند.
شب اوّل:
این شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن
است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخى واقع شد و آن این که در سال سیزدهم
بعثت، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از مکّه به قصد هجرت به سوى مدینه،
از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مؤمنان على(علیه
السلام) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(صلى الله علیه
وآله) خوابید و مشرکان قریش که خانه رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را
محاصره کرده بودند، به گمان آن که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در بسترش
آرمیده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشیرهاى برهنه به
منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(صلى الله علیه وآله) را بکشند،
على(علیه السلام) را دیدند که از آن بستر برخاست! بدین سان، رسول خدا(صلى
الله علیه وآله) در فرصتى مناسب خود را از چنگال مشرکان قریش نجات داد و
على(علیه السلام) نیز با این فداکارى، عشق و علاقه و برادرى خود را نسبت
به رسول خدا(صلى الله علیه وآله)نشان داد; این در حالى بود که هر زمان
ممکن بود کسى را که در بستر خوابیده به قتل برسانند.
آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ
اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ; بعضى از مردمِ (با ایمان و فداکار)
جان خود را در برابر خشنودى خدا مى فروشند; و خداوند نسبت به بندگان
مهربان است»(1) در حقّ آن حضرت نازل شد.(2)
سال هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلى عظیم در جهان اسلام روى داد
شب اوّل:
این شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن
است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخى واقع شد و آن این که در سال سیزدهم
بعثت، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) از مکّه به قصد هجرت به سوى مدینه،
از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مؤمنان على(علیه
السلام) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(صلى الله علیه
وآله) خوابید و مشرکان قریش که خانه رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را
محاصره کرده بودند، به گمان آن که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در بسترش
آرمیده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشیرهاى برهنه به
منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(صلى الله علیه وآله) را بکشند،
على(علیه السلام) را دیدند که از آن بستر برخاست! بدین سان، رسول خدا(صلى
الله علیه وآله) در فرصتى مناسب خود را از چنگال مشرکان قریش نجات داد و
على(علیه السلام) نیز با این فداکارى، عشق و علاقه و برادرى خود را نسبت
به رسول خدا(صلى الله علیه وآله)نشان داد; این در حالى بود که هر زمان
ممکن بود کسى را که در بستر خوابیده به قتل برسانند.
آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ
اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ; بعضى از مردمِ (با ایمان و فداکار)
جان خود را در برابر خشنودى خدا مى فروشند; و خداوند نسبت به بندگان
مهربان است»(1) در حقّ آن حضرت نازل شد.(2)
سال هجرت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلى عظیم در جهان اسلام روى داد
امام رضا علیه السلام در حدیث معروف «سلسلة الذهب» از قول پدران بزرگوارش علیهم السلام فرمود : شنیدم پیامبر خدا مى فرماید: شنیدم جبرئیل مى فرماید:از خداوند جلّ جلاله شنیدم که مى فرماید: «لا إله إلاّ اللّه » دِژ من است؛ هر که به دژ من درآید، از عذاب من ایمن است. راوى مى گوید: چون شتر حضرت به راه افتاد آن حضرت بانگ برآورد: آن شرایطى دارد و من، یکى از شرایط آنم
