لقب هادی برای پیشوای دهم

هدایت در کتب لغت دو معنای «ارائه طریق» و «رساندن به مقصد و مطلوب» را در بردارد؛ و معمولاً در ارائه راه مطلوب و مثبت به کار می‌رود.
امام هادی، حضرت علی بن محمد النقی و معروف به ابن الرضا (علیه‌السلام) خورشید نورافشانی بود که از سال‌های 220 ق تا سال 254 رسالت رهبری و هدایت امت بزرگ اسلامی را بر دوش داشت و حدود سی و چهار سال ناخدای کشتی اسلام در میان امواج وحشتناک عصر عباسی بود.
هادی آل محمد (علیه‌السلام) هم قبله را به خوبی می‌شناخت، هم قبیله را، هم مردم را، هم مردان ساحت سیاست را، او راه دست یابی به مقام قرب خدا را از اولیای او آموخته بود. از حیله‌ها و نیرنگ‌ها و مطامع و خواسته های دشمنان توحید و عدالت آگاه بود.
در روزگاری که جهل و غفلت عمومی از یک سو و شهوات و شبهات حکومتی از سوی دیگر، فضای زندگی را از ظلمت و ظلم پر کرده بود و به دست گرفتن شمعی کوچک هم، گناهی بزرگ تلقّی می‌شد، هادی امت، خورشی دوار بر آفاق زندگی بشریت تابیدن گرفت و بشریت مظلوم و حق طلب را از افتادن در پرتگاه هواپرستی و جهالت و چاهسار بیداد و کفر و شرک و نفاق مصون داشت.

آشنایی مختصر با امام هادی علیه السلام

القاب امام هادی علیه السلام    
مشهورترین القاب آن حضرت نقی و هادی است. (گاهی آن حضرت را نجیب و مرتضی و عالم و فقیه و ناصح و امین و مؤتمن و طیّب و متوکّل می‌گفتند) و لکن لقب اخیر را آن حضرت مخفی می‌کرد و اصحاب خود را فرموده بود از این لقب اعراض کنید به جهت آن که لقب خلیفه متوکّل علی اللّه بود در آن زمان. (منتهی الآمال، شیخ عباس قمی، ج 3، ص:1836)

از جمله القاب آن حضرت یکی نقی است یعنی پاکیزه از جمیع عیوب؛ و این اشارتست به عصمت و طهارت آن حضرت و پاکیزگی از عیوب حسبی نسبی با آنکه آن حضرت نقاوه و برگزیده ائمه عظام و اجداد کرام خود است. دیگر از القاب آن. حضرت هادی است زیرا که او را نماینده مردمان است. (وسیلة الخادم إلی المخدوم، الخنجی، ص:182)

معصوم شناسی ( مادر امام هادی علیه السلام )

مادر امام هادی علیه السلام    

مادر گرامی امام هادی  علیه السلام  سمّانه مغربیه، معروف به سیده است و در جنّات الخلود آمده است که آن بانو، همیشه روزه مستحبی می گرفت و در زهد و تقوا مثل و مانند نداشت.
علی بن مهزیار از حضرت هادی علیه السلام  روایت کرده که فرمود: مادرم به حقّ من عارفه است و او از اهل بهشت است. به او شیطان سرکش نزدیک نمی شود و خداوند نگهبان اوست.

امام هادی علیه السلام در یک نگاه

امام هادی علیه السلام  در یک نگاه   
نام :امام علی علیه السلام

القاب معروف :هادی ، نقی علیه السلام

کنیه :ابوالحسن سوم علیه السلام

پدر و مادر :امام جواد  علیه السلام، سمانه  علیها سلام
وقت و محل تولد :15 ذیحجه سال 213 هجری در مدینه
وقت و محل شهادت :سوم رجب سال 254 در سن 41 سالگی در شهر (سامره ) بر اثر زهری

که با دسیسه (معتز) (سیزدهمین خلیفه عباسی ) توسط معتمد عباسی ، به آن حضرت خوراندند، به شهادت رسید.
مرقد شریف :شهر سامره ، واقع در عراق
دوران زندگی :در سه بخش ؛
1 - 8 سال قبل از امامت (از سال 212 تا 220 ه‍ق )
2 - دوران امامت ، در زمان خلفای قبل از متوکل 12 سال (از سال 220 تا 232 ه‍ق )
3 - دوران امامت در سخت ترین شرائط، در زمان خلافت چهارده ساله دیکتاتوری متوکل (دهمین خلیفه عباسی ) و سپس خلفای بعدی .
داستانهای شنیدنی از چهارده معصوم علیهم السلام
نویسنده کتاب: محمد محمدی اشتهاردی

گزیده ای از احادیث امام جواد علیه السلام

گزیده ای از احادیث امام جواد علیه السلام   
* ثَلاثٌ مِنْ عَمَلِ الاْ بْرارِ: إ قامَةُالْفَرائِض ، وَاجْتِنابُ الْمَحارِم ، واحْتِراسٌ مِنَ الْغَفْلَةِ فِی الدّین . (بحارالا نوار: ج 75، ص 81، ح 74)
سه چیز از کارهای نیکان است : انجام واجبات الهی ، ترک و دوری از گناهان ، مواظبت و رعایت مسائل و احکام دین .

* الْخُشُوعُ زینَةُالصَّلاةِ، وَ تَرْکُ مالایُعْنی زینَةُالْوَرَعِ . (نور الا بصار: ص 331، س 12)
خشوع و خضوع زینت بخش نماز خواهد بود، ترک و رها کردن آنچه (برای دین و دنیا و آخرت ) سودمند نباشد زینت بخش ورع و تقوای انسان می باشد.

* مَنْ اءتَمَّ رُکُوعَهُ لَمْ تُدْخِلْهُ وَحْشَةُ الْقَبْرِ.( کافی : ج 3، ص 321، ح 7)
هرکس رکوع نمازش را به طور کامل و صحیح انجام دهد، وحشت قبر بر او وارد نخواهد شد.

* نِعْمَةٌ لاتُشْکَرُ کَسِیَّئَةٍ لاتُغْفَرُ. (بحارالا نوار: ج 68، ص 53، ح 69 )
خدمت و نعمتی که مورد شکر و سپاس قرار نگیرد همانند خطائی است که غیرقابل بخشش باشد.

* مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبیحا کانَ شَریکا فیهِ. (کشف الغمّة : ج 2، ص 349 )
هر که کار زشتی را تحسین و تاءیید کند، در عقاب آن شریک می باشد.

شهادت امام جواد علیه السلام

شهادت امام جواد علیه السلام   
امام جواد  علیه السلام   با پیشنهاد تحمیلی مامون ، با دختر ماءمون به نام زینب که به (ام الفضل ) معروف بود، ازدواج کرد ولی او (نازا) بود امام جواد  علیه السلام    با کنیزی به نام سمانه   مادر امام دهم ،  علیه السلام    ازدواج کرد و از او دارای فرزند شد.
ام الفضل بر سر همین موضوع ، کینه امام جواد  علیه السلام    را به دل گرفت وقتی که ماءمون از دنیا رفت ، برادرش معتصم ، خلیفه شد، او نتوانست وجود مقدس ‍ امام جواد  علیه السلام    را تحمل کند، سرانجام با جعفر (پسر مامون ) در فکر توطئه قتل آن حضرت برآمدند، برای این کار ام الفضل را مناسب دیدند، به او پیشنهاد کردند او پذیرفت و زهری را در انگور رازقی نمود، حضرت جواد  علیه السلام    را با آن انگور، مسموم و شهید کرد.
وقتی که امام جواد  علیه السلام    در بستر شهادت افتاد، ام الفضل پشیمان شد و، گریه می کرد، امام جواد  علیه السلام    به او فرمود: (چرا گریه می کنی ؟ گریه تو سودی ندارد سوگند به خدا بزودی به فقر و دردی گرفتار گردی که نجات و درمان ندارد) آری آن بزرگوار این گونه در جوانی به شهادت رسید.
طولی نکشید که ام الفضل بیمار شد، هرچه دارائی داشت برای درمان خود، مصرف کرد، ولی خوب نشد، و دارائیش رفت به گونه ای که گدا گردید و سر راه عبور مردم ، دست سؤال دراز می کرد و گدائی می نمود و با این وضع از دنیا رفت .
این فراز بیانگر زندگی سیاسی امام جواد  علیه السلام    است که هرگز تسلیم طاغوت زمانش ، معتصم (هشتمین خلیفه عباسی ) نشد، و تا آن جا که ممکن بود، مردم زمانش را از پیروی آن طاغوت برحذر داشت ،
و در این راستا تا پای شهادت پیش رفت ، و در عنفوان جوانی (25 سالگی ) به شهادت رسید، شهادتی مظلومانه و جانسوز، توسط همسرش که ماءمور نفوذی طاغوت در خانه آن بزرگوار شده بود.
داستانهای شنیدنی از چهارده معصوم علیهم السلام
نوشته : محمد محمدی اشتهاردی

امام جواد علیه السلام وحدیث انتظار فرج امام زمان عج الله فرجه شریف

امام جواد علیه السلام  وحدیث انتظار فرج امام زمان عج الله فرجه شریف   
ابو تراب عبد الله موسی رویانی از حضرت عبد العظیم حسنی روایت کرده که فرمود : بر امام جواد  علیه السلام  وارد شدم خواستم درباره قائم  عج الله فرجه شریف  از او بپرسم که آیا مهدی اوست یا دیگری ، حضرت ابتداء لب به سخن گشود وبه من فرمود : ای ابا قاسم قائم ما همان مهدی  عج الله فرجه شریف   است که واجب است در زمان غیبتش انتظار وی را داشته باشند ، و در زمان ظهورش مورد اطاعت وفرمانبرداری قرار گیرد ، او سومین فرزند من است ، سوگند به کسی که محمد صلی الله علیه و آله و سلم را به نبوت برگزید وامامت را به ما اختصاص داد ، اگر از عمر دنیا جز یک روز بیشتر باقی نمانده باشد ، خداوند آنروز را به اندازه ای طولانی می کند تا قائم  عج الله فرجه شریف  در آن ظهور نماید ، وزمین را پس از آنکه از ظلم وستم پر شده باشد آکنده از عدل و داد میسازد ، خدای سبحان امر ظهور آنحضرت را یک شبه سرو سامان میبخشد چنانکه أمر موسی کلیم خود را چنین کرد ، آنگاه که برای بر گرفتن آتش برای خانواده اش رهسپار گردید وزمانیکه برگشت پیامبر وفرستاده خدا شده بود ، سپس امام  علیه السلام  فرمود : برترین اعمال شیعیان وپیروان ما انتظار فرج است . ( کمال الدین : ج 2 ص 377 ب 36 ح 1 )