هر تلاوتی، قرائت هست ولی هر قرائتی، تلاوت نیست؛ با این توضیح که: قرائت قرآن، تنها؛ خواندن قرآن است اما تلاوت قرآن، شمرده خواندن قرآن است به همراه تدبّر و اندیشه در معنای آن و عمل به احکام آن و امید به وعده‌ها و هراس از تهدیدها و عبرت از داستان‌های قرآن.
قرآن کریم کتابی است که می‌تواند ظلمت‌های جهل و مشکلات انسان‌ها را برطرف کند و بهترین راه استفاده از این کتاب هدایت، خواندن و تدبّر و تفکّر در آیات آن است، به همین خاطر، خداوند متعال فرمود:( فَاقْرَۆُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآن)(مزّمل/ ۲۰) هر مقدار که مىتوانید از قرآن بخوانید» و همچنین فرمود:( أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآن ) (محمد/۲۴) آیا در قرآن نمىاندیشند؟
خواندن قرآن؛ عبادت
است و سبب جلای دلها و رفع فراموشی و بلغم:
پیامبر
اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: ( أَفْضَلُ
عِبادَةِ اُمََّتی قِرَاءَةُ القُرآنِ ) برترین عبادت امت من
خواندن قرآن است. و فرمود: ( إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ لَتَصْدَأُ کَمَا یَصْدَأُ
الْحَدِیدُ وَ إِنَّ جَلَاءَهَا قِرَاءَةُ الْقُرْآن ) همانا این دلها
زنگار می‌گیرد؛ همانطورى که آهن زنگار می‌گیرد و همانا جلاى دلها (از این زنگار)؛
خواندن قرآن است. و امام صادق (علیه‌السلام)
فرمود: ( السِّوَاکُ وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ مَقْطَعَةٌ لِلْبَلْغَمِ )
مسواک
زدن و خواندن قرآن بلغم را می‌برند. و در روایتی دیگر می‌فرماید:( ثَلَاثَةٌ یُذْهِبْنَ النِّسْیَانَ وَ یُحْدِثْنَ الذُّکْرَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ
وَ السِّوَاکُ وَ الصِّیَام )سه چیز فراموشى را
می‌برند و یاد می‌آورند، خواندن قرآن، مسواک زدن و روزه.
