خواندن قرآن

هر تلاوتی، قرائت هست ولی هر قرائتی، تلاوت نیست؛‌ با این توضیح که:‌  قرائت قرآن، تنها؛ خواندن قرآن است اما تلاوت قرآن، شمرده خواندن قرآن است به همراه تدبّر و اندیشه در معنای آن و عمل به احکام آن و امید به وعده‌ها و هراس از تهدیدها و عبرت از داستان‌های قرآن.

قرآن کریم کتابی است که می‌تواند ظلمت‌های جهل و مشکلات انسان‌ها را برطرف کند و بهترین راه استفاده از این کتاب هدایت، خواندن و تدبّر و تفکّر در آیات آن است، به همین ‌خاطر، خداوند متعال فرمود:‌( فَاقْرَۆُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآن‏)(مزّمل/ ۲۰)  هر مقدار که مى‏‌توانید از قرآن بخوانید»  و همچنین فرمود:( أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآن )‏ (محمد/۲۴) آیا در قرآن نمى‏‌اندیشند؟

خواندن قرآن؛ عبادت است و سبب جلای دلها و رفع فراموشی و بلغم:
پیامبر اکرم (صلی‌ الله علیه و آله) فرمود:  ( أَفْضَلُ عِبادَةِ اُمََّتی قِرَاءَةُ القُرآنِ ) برترین عبادت امت من خواندن قرآن است. و فرمود:‌ ( إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ لَتَصْدَأُ کَمَا یَصْدَأُ الْحَدِیدُ وَ إِنَّ جَلَاءَهَا قِرَاءَةُ الْقُرْآن )  همانا این دل‌ها زنگار می‌گیرد؛ همانطورى که آهن زنگار می‌گیرد و همانا جلاى دل‌ها (از این زنگار)؛ خواندن قرآن است. و امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: ( السِّوَاکُ وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ مَقْطَعَةٌ لِلْبَلْغَمِ )  مسواک زدن و خواندن قرآن بلغم را می‌برند. و در روایتی دیگر می‌فرماید:( ثَلَاثَةٌ یُذْهِبْنَ النِّسْیَانَ وَ یُحْدِثْنَ الذُّکْرَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ السِّوَاکُ وَ الصِّیَام )سه چیز فراموشى را می‌برند و یاد می‌آورند، خواندن قرآن، مسواک زدن و روزه.