3 - امام علی علیه السلام فرمودند :

الثَّناءُ بأکثَرَ مِن الاستِحقاقِ مَلَقٌ ، و التَّقصیرُ عنِ الاستِحقاقِ عِیٌّ أو حَسَدٌ .( نهج البلاغه ، حکمت347)
 ستودن بیش از استحقاق کسى ، چاپلوسى است و ستودن کمتر از استحقاق، ناتوانى در سخن یا حسادت است.

2 - امام هادی علیه السلام فرمودند :

الحَسَدُ ماحِقُ الحَسَناة ( مسند الامام الهادی، ص302 )
 حسد نیکویی ها را نابود سازد .

2 - امام علی علیه السلام فرمودند :

کُنْ سَمْحاً وَ لَا تَکُنْ مُبَذِّراً وَ کُنْ مُقَدِّراً وَ لَا تَکُنْ مُقَتِّراً .( نهج البلاغه ، حکمت 33)
 بخشنده باش اما زیاده روى نکن ، در زندگى حسابگر باش اما سخت گیر مباش.

رسول الله صلی الله علیه و آله:

ما مِن مُسلِمٍ یَزرَعُ زَرعا أو یَغرِسُ غَرسا فَیَأکُلُ مِنهُ طَیرٌ أو إنسانٌ أو بَهِیمَةٌ إلاّ کانَت لَهُ بِهِ صَدَقَةٌ ( کنزالعمال ، 9051)
 هـر مـسـلـمـانـى بـذرى بیفشاند یا نهالى بنشاند و از حاصل آن بذر و نهال پرنده اى یا انسانى یا چرنده اى بخورد ، براى او صدقه محسوب شود.

1 - امام صادق علیه السلام فرمودند :

أوَّلُ مَن یَدخُلُ الجَنَّةَ أهلُ المَعروفِ .( میزان الحکمة، ج 7،ص302)
 نیکوکاران نخستین کسانى اند که به بهشت در مى آیند.

1 - امام الکاظم علیه السلام فرمودند :

اءداءُالاْ مانَةِ وَالصِّدقُ یَجْلِبانِ الرِّزْقَ، وَالْخِیانَةُ وَالْکِذْبُ یَجْلِبانِ الْفَقْرَ وَالنِّفاقَ(تحف العقول ،ص 297؛ بحارالا نوار، ج 75، ص 327، ضمن ح 4.)
 امانت دارى و راست گوئى ، هر دو موجب توسعه روزى مى شوند؛ ولیکن خیانت در امانت و دروغ گوئى موجب فلاکت و بیچارگى و سبب تیرگى دل مى باشد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

إیّاکُم و استِشعارَ الطَّمَعِ ، فإنّهُ یَشوبُ القَلبَ بِشِدَّةِ الحِرصِ ، و یَختِمُ على القَلبِ بِطابَعِ حُبِّ الدنیا، و هُو مِفتاحُ کُلِّ مَعصیَةٍ ، و رَأسُ کُلِّ خَطیئةٍ ، و سَبَبُ إحباطِ کُلِّ حَسَنَةٍ ( میزان الحکمة،ج5،ص536)
 جامه طمع به تن مکنید ، که دل را به آزمندى شدید مى آمیزد و با خاتم دنیادوستى ، بر دل مهر مى زند و کلید هر نافرمانى و شالوده هر گناه و موجب تباهى هر کار نیک است .

1 - امام رضا علیه السلام فرمودند :

مـن فـرج عن مـومـن فـرج الله عن قلبه یـوم القیمه.(اصول کافى, ج 3, ص 268 )
 هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد.

2 - امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند :

ما أقبَحَ بِالمؤمِن أَن تَکوُن لَه رَغبَة تَذِلَه(تحف العقول، ص 520)
 چه زشت است برای مؤمن، دلبستگی به چیزی که او را خوار کند.

1 - امام علی علیه السلام فرمودند :

المؤمنُ نفسُه مِنه فی تَعَبٍ و النّاسُ مِنه فی راحةٍ.(میزان الحکمه، ج 1، ص 125)
 نفْس مؤمن از او در رنج است، اما مردمان از وى آسوده اند.

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند :

قَلبُ الأَحمَق فِی فَمِه، و فَمُ الحَکیم فی قَلبِه(تحف العقول، ص 519)
 قلب نادان در دهان اوست، و دهان خردمند در دل او.

امام کاظم علیه السلام فرمودند :

ما تَقَرَّبَ المُؤمِنُ إلَى اللّه ِ عزّ و جلّ بِشَیءٍ أفضَلَ مِن مُواساةِ المُؤمِنِ ، و هُوَ قَولُهُ تَعالى: «لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ( میزان الحکمة، ج 1،ص 168)

 مؤمن با چیزى برتر از مواسات نسبت به مؤمن ، به خداوند عزّوجلّ نزدیک نشده است ، و این ، همان سخن خداى متعال است که : «هرگز به نیکوکارى نخواهید رسید مگر این که از آنچه دوست دارید ، انفاق کنید»

امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند :

لِبَعْضِ وُلْدِهِ: یا بُنَیَّ! لا تُواخِ أحَداً حَتّى تَعْرِفَ مَوارِدَهُ وَ مَصادِرَهُ، فَإذَا اسْتَنْبَطْتَ الْخِبْرَةَ، وَ رَضیتَ الْعِشْرَةَ، فَآخِهِ عَلى إقالَةِ الْعَثْرَةِ، وَ الْمُواساةِ فىِ الْعُسْرَةِ.[تحفالعقول،ص 164،س 21؛بحارالأنوار،ج 75،ص 105،ح 3.]
 امام حسن مجتبی علیه السلام به بعضى از فرزندانش فرمود: اى پسرم! با کسى دوستى و برادرى بر قرار نکن مگر آن که او را از هر جهت بشناسى و مورد اطمینان باشد، پس هنگامى که چنین فردى را یافتى در همه امور با او باش. 

امام سجاد علیه السلام فرمودند :

فَأَمّا حَقّ اللّهِ الْأَکْبَرُ فَإِنّکَ تَعْبُدُهُ لَا تُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ بِإِخْلَاصٍ جَعَلَ لَکَ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ یَکْفِیَکَ أَمْرَ الدّنْیَا وَ الآْخِرَةِ وَ یَحْفَظَ لَکَ مَا تُحِبّ مِنْهَا(رساله حقوق امام سجاد علیه السلام – حق الله)
 اما بزرگترین حق خدا این است که او را بپرستى و چیزى را با او شریک ندانى که چون با پاکدلى چنین کردى ، خدا بر عهده گرفته است که کار دنیا و آخرتت را خود کفایت کند و آنچه از آن دو (دنیا و آخرت) بخواهى برایت نگه دارد و تامین کند.

امام جواد علیه السلام فرمودند :

الإصرار علی الذنب أمن لمکر الله " و لا یأمن مکر الله الا القوم الخاسرون" ( تحف العقول ، ص 480 )
 اصرار بر گناه آسودگی از مکر خداست ، " و از مکر خدا آسوده نباشد جز مردمی زیانکار "

امام صادق علیه السلام - مِن دُعائهِ یومَ عَرَفةَ :

أعُوذُ بکَ مِن دُنیا تَمنعُ خَیْرَ الآخِرةِ ، و مِن حَیاةٍ تَمنعُ خیرَ المَماتِ ، و مِن أملٍ یَمنعُ خیرَ العَملِ ( بحار الانوار ، ج98، ص260)
 امام صادق علیه السلام ـ در دعاى خویش در روز عرفه ـ گفت : خدایا! به تو پناه مى برم از دنیایى که مانع خیر آخرت مى شود و از زندگانى اى که مانع نیکو مردن مى گردد و از آرزویى که مانع کار نیک شود.

رسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله ـ لَمّا سُئلَ عنِ الخُشوعِ ـ :

التَّواضُعُ فی الصَّلاةِ، و أن یُقبِلَ العَبدُ بقَلبِهِ کُلِّهِ على رَبِّهِ( میزان الحکمة،ج6،ص289)
 پیامبر خدا صلی الله علیه و آله  در پاسخ به این پرسش که خشوع چیست ، فرمود : فروتنى در نماز و این که بنده با تمام دلش به پروردگار خود رو کند.

1-امام-حسین-علیه-السلام-فرمودند

اِذا سَمِعتَ اَحَداً یَتَناوَلُ اَعراضَ النّاسِ فَاجتَهِد اَن لا یَعرِفَکَ.( بحارالانوار، ج 74، ص198)
 هرگاه شنیدی شخصی آبروی مردم را می ریزد ، بکوش تا تو را نشناسد.

امام صادق علیه السلام فرمودند :

شَرَفُ المُؤمِنِ صَلاتُهُ بِاللَّیلِ ، و عِزُّهُ کَفُّ الأذى عَنِ النّاسِ(میزان الحکمه،ج7، فضیلت نماز شب)
 شرافت مؤمن در نماز شب خواندن اوست و عزّتش در آزار نرساندن به مردم.

امام موسى بن جعفر علیه السلام فرمودند :

ما قُسِّمَ بَیْنَ الْعِبادِ اءفْضَلُ مِنَ الْعَقْلِ، نَوْمُ الْعاقِلِ اءفْضَلُ مِنْ سَهَرِالْجاهِلِ.( تحف العقول ، ص 213؛ بحارالا نوار، ج 1، ص 154، ضمن ح 30، و ج 75، ص 312، ضمن ح 1.)
 چیزى با فضیلت تر و بهتر از عقل ، بین بندگان تقسیم نشده است ، تا جائى که خواب عاقل برتر از شب زنده دارى جاهل بى خرد است .